Καλωσορίσατε...."σπίτι" ΜΑΣ!!!!!

Ο ελεύθερος χρόνος μου ελάχιστος. Η ανάγκη για επικοινωνία μεγάλη. Οι επιλογές μου έχουν γίνει. Όσο τακτικότερα μπορώ, θα μοιράζομαι μαζί σας τις απόψεις μου για την τρέχουσα πολιτική, οικονομική, κοινωνική -και όχι μόνο- επικαιρότητα, από ένα blog που έφτιαξα πριν αρκετό καιρό, αλλά δε του έδωσα τη σημασία που έπρεπε, αλλά ταυτόχρονα και την αξία που έπρεπε σε εμένα...

Στο χώρο της δουλειάς μου εκτιμώ πολλά άτομα, στο Βόλο ειδικότερα, λίγα. Οι φίλοι από τη δουλειά ακόμα λιγότεροι. Προτάσεις για συνεργασίες; Αρκετές. Λίγες με τιμούσαν. Επειδή για εμένα η φιλία και η εκτίμηση είναι αδιαπργμάτευτες αξίες και επειδή έχει αποδειχθεί πως οι συνεργασίες χαλάνε φιλίες, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει, ότι φανερώνουν απλά "χαρακτήρες", επέλεξα όταν έχω κάτι μέσα μου που θέλω να μοιραστώ, να το μοιράζομαι από έναν δικό μου "χώρο". Έτσι αποφεύγονται και οι γκρίνιες: "Γιατί το έστειλες εκεί και όχι σε εμένα"....

Η ουτοπία της Ενωμένης Ευρώπης...

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η ποικιλομορφία της. Αυτό το χαρακτηριστικό λοιπόν παίζει διττό ρόλο. Μέσα από την έρευνα, σε διάφορους τομείς που κάνουν εμφανή την ποικιλομορφία μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαπιστώθηκε πως ενώ αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο της για την υγιή ανάπτυξη της και την οικονομική- κοινωνική και επιστημονική εξέλιξή της, ταυτόχρονα αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό κάθε στόχου που θα θέσει.

Ένας όρκος για όλους....

Ένα παλιότερο άρθρο μου, που παραμένει διαχρονικό και που γράφθηκε με αφορμή την ορκομωσία της Κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου τον Γενάρη του 2015.

Το τελευταίο διάστημα ήρθε ξανά στο προσκήνιο με αφορμή την ορκωμοσία της νέα Κυβέρνησης, το θέμα του όρκου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας είδαμε Πρωθυπουργό, αλλά και μεγάλο μέρος βουλευτών να επιλέγουν τον πολιτικό όρκο, αντί του θρησκευτικού.

Ναι, η Ιθαγένεια ήταν η λύση...

Ένα άρθρο που είχα γράψει αρκετούς μήνες πριν, πριν ακόμα γίνουν οι νομοθετικές αλλαγές περί ιαθγένειας....Για όσους ακόμα και σήμερα αναρωτιούνται αν έπρεπε ή όχι να αλλάξουν τα πράγματα γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, ίσως διαβάζοντας να πεισθούν!

Mα είναι τουλάχιστον κουτό εν ετει 2015 και σε μια χώρα που θέλει να λέγεται Ευρωπαϊκή να θέτεται το ερώτημα: Ιθαγένεια ή όχι στα παιδιά των μεταναστών; 

Πρόκειται για ένα ζήτημα που θα έπρεπε όχι μόνο να έχει ήδη κλείσει, αλλά κυρίως να θεωρείται λήξαν και να μην ανοιγοκλείνει για ψηφοθηρικούς λόγους. Αν είναι δυνατόν ένα τόσο σημαντικό ζήτημα να αντιμετωπίζεται ως "σκακιέρα" στα πολιτικά-τηλεοπτικά παράθυρα, στη βουλή και τα πολιτικά γραφεία.